Εμπνευσμένος από το “Ελένης εγκώμιον” του σοφιστή Γοργία, την Ελένη του Ευριπίδη και την Ιλιάδα του Ομήρου, ο μονόλογος αυτός με πρωταγωνίστρια την Ωραία Ελένη, έρχεται να επανορθώσει τις αδικίες που ο μύθος και η “επίσημη” εκδοχή των γεγονότων έχουν σωρεύσει στο πρόσωπο της γυναίκας που στάθηκε-όπως λένε-η αφορμή του Τρωικού πολέμου και των δεινών με τα οποία εκείνος βασάνισε για δέκα χρόνια τους Έλληνες και τους Τρώες. Η Ελένη εξαπολύει ένα δριμύ κατηγορώ εναντίον όλων από τον υποτιθέμενο πατέρα της (τον Τυνδάρεω) μέχρι τον πραγματικό (τον Δία, που απαντά με βροντές από τον ουρανό στις μομφές της), αποδομεί όλους τους ήρωες του Τρωικού πολέμου, υπερασπίζεται με σθένος τον εαυτό της και αναρωτιέται “ποιος γράφει τελικά την ιστορία;”
Ο Μιγκέλ Ντελ Άρκο, μία από τις σημαντικότερες μορφές του σύγχρονου Ισπανικού θεάτρου, με χιούμορ, ευαισθησία και ενσυναίσθηση, μας παρουσιάζει μια ανθρώπινη και απολύτως απενοχοποιημένη εκδοχή της ‘’πιο μισητής’’ γυναίκας στην ιστορία του δυτικού πολιτισμού.
Η Ελένη του, διεκδικεί το δικαίωμα της αφήγησης της ιστορίας, από την πλευρά των ηττημένων και παρουσιάζει μια διαφορετική εκδοχή για τα γεγονότα που οδήγησαν την ίδια αλλά και χιλιάδες ανθρώπους στον όλεθρο, κατακεραυνώνοντας την πατριαρχεία και το δίκαιο του ισχυρού.
Απόσπασμα του έργου:
‘’Στα δεκατέσσερά μου, ο υποτιθέμενος πατέρας μου θεώρησε πως ήμουν πια έτοιμη για γάμο κι άρχισε η φάρσα με τους μνηστήρες. Ήρθαν από παντού άνδρες που ήθελαν να γνωρίσουν την “πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου”. Ήταν όλοι σίγουροι ότι θα τους διαλέξω. Ακόμα και ο Οδυσσέας δοκίμασε την τύχη του. Τι ασχημάντρας! Πώς να μη γίνει “οδύσσεια” η επιστροφή του από την Τροία στην πατρίδα του; Με αυτά τα κοντά ποδαράκια κάθε βήμα που έκανε πρέπει να έμοιαζε με θαύμα. Ήταν όμως πονηρός σαν αλεπού. Παρατηρούσε πάντα όσα συνέβαιναν γύρω του για να τα εκμεταλλευθεί. Δική του ήταν η ιδέα να βάλει όλους τους μνηστήρες να ορκιστούν ότι θα σεβαστούν την επιλογή μου και θα υπερασπιστούν με τη ζωή τους τον γάμο μου ενάντια σε όποιον προσπαθήσει να τον διαλύσει. Για αντάλλαγμα ο Τυνδάρεως τον βοήθησε να παντρευτεί την ξαδέλφη μου την Πηνελόπη. Η Πηνελόπη… η πεμπτουσία της πίστης. Η γυναίκα που περίμενε 20 χρόνια την επιστροφή του άνδρα της… (με μια δόση κακίας) Ακούστε, θα σας πω ένα κουτσομπολιό που κυκλοφορεί… Όταν ζεις αιώνια, έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο. Λένε πως η Πηνελόπη δεν περίμενε την επιστροφή του Οδυσσέα, αλλά του τα φόρεσε και με τους 129 μνηστήρες που της είχαν μπαστακωθεί στο παλάτι. Και από αυτό τον έρανο σπέρματος γεννήθηκε ο θεός Πάνας, αυτός ο δαίμονας που πηδάει ό,τι αναπνέει. Ο Οδυσσέας όμως πάντα επέβαλε τη θέλησή του κι έτσι κατάφερε να μη μείνει στην Ιστορία σαν αυτό που πραγματικά ήταν: ένας κοντοπόδαρος τάρανδος … Βλέπετε ποιος γράφει την Ιστορία;!’’
Η Λυδία Κονιόρδου, η μεγαλύτερη εν ζωή Ελληνίδα τραγωδός, ερμηνεύει την πιο γοητευτική και παρεξηγημένη μυθική ηρωΐδα, σκηνοθετημένη από τον Χρήστο Σουγάρη, που επιστρέφει σε δραματουργία που αντλείται από μυθολογικές και ιστορικές πηγές, μετά τις Τρωάδες του Ευριπίδη, που παρουσίασε στο Φεστιβάλ Επιδαύρου για λογαριασμό του ΚΘΒΕ, το 2022.
Συντελεστές
Κείμενο: Μιγκέλ Ντελ Άρκο
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία-Δραματουργική Επεξεργασία: Χρήστος Σουγάρης
Στο ρόλο της Ελένης, η Λυδία Κονιόρδου
Χρήστος Σουγάρης
Ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Υπήρξε υπεύθυνος σχεδιασμού καλλιτεχνικού προγραμματισμού του ΚΘΒΕ, για την περίοδο 2022-2025 και εκτελών χρέη αναπληρωτή καλλιτεχνικού διευθυντή του οργανισμού, από τον Μάρτιο του 2022 έως τον Οκτώβριο του 2023.
Έχει βραβευτεί από την ένωση Κριτικών Θεάτρου και Χορού, με το βραβείο ‘’Νέου Δημιουργού’’ το 2018.
Λυδία Κονιόρδου
Ως ηθοποιός έχει ερμηνεύσει σημαντικούς ρόλους του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν», τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Λάρισας, Βόλου και Πάτρας, καθώς και με το Θέατρο Chatelet στο Παρίσι, το Teatro Piccolo στο Μιλάνο και πολλά άλλα.
Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με διακεκριμένους σκηνοθέτες, όπως ο Κάρολος Κουν, ο Αλέξης Μινωτής, ο Κώστας Τσιάνος, ο Λευτέρης Βογιατζής, ο Σωτήρης Χατζάκης, ο Robert Wilson, ο Alexander Vassiliev, ο Γιάννης Κόκκος κ.α.
Για το έργο της και τη συνολική της προσφορά στο θέατρο έχει βραβευτεί με το Βραβείο Κάρολος Κουν και το Βραβείο Κριτικών Θεάτρου και Χορού.
Διετέλεσε Καλλιτεχνική Διευθύντρια στα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόλου και Πάτρας.
Τον Νοέμβριο του 2016 ανέλαβε τα καθήκοντα της
Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, θέση την οποία υπηρέτησε έως τον Αύγουστο του 2018.